Gambang

De gambang (zie hieronder) is het enige instrument in de gamelan met houten (gewoonlijk teak) toetsen. Het geluid lijkt erg op de xylofoon waaraan hij rechtstreeks verwant is: geen buis resonatoren, geen ‘sustain’. Het verschil: geen ‘zwarte’ toetsen; alle tonen liggen op één rij zodat het risico groter is om een verkeerde toets te raken. Oorspronkelijk wordt de gambang bespeeld met stokken die aan het einde een kleine omwoelde schijf hebben. De hoornen steel kan na verloop van tijd misvormd raken en in ieder geval zijn de stokken niet erg stabiel, met name in hogere tempo’s: Daarom gebruiken wij liever westerse vibraphone of marimba mallets.
 
De gambang heeft de grootste registeromvang in de gehele gamelan: bijna vier octaven. Hoewel het onderste octaaf niet erg doordringend klinkt is de gambang toch gewoonlijk goed hoorbaar, zelfs in tutti passages, dankzij de specifieke klank.
 

 

Slendro & pelog

Gambang slendro

 

Gambang pelog

 

Suling en rebab

Als je gebruik wilt maken van de suling of de rebab is het het beste om met de speler te overleggen. Er zijn sulings in allerlei formaten en karakters en de keus hangt vaak af van de smaak en kunde van de speler. Het bespelen van de rebab is ook een kwestie van persoonlijk stijl en van de interpretatie van de traditie. Componeren voor deze instrumenten kan dus het beste gebeuren in samenwerking met de individuele speler.
 

Siter

Twee soorten zithers maken deel uit van deze gamelan:
Een kleine siter en en grote, die celempung wordt genoemd.
Tot op heden heeft Ensemble Gending deze instrumenten nog niet gebruikt en op dit moment zijn er in het ensemble ook geen spelers die over de vereiste vaardigheid beschikken.